Vandaag extra vroeg uit de veren om te ontbijten, want we worden rond half 9 opgehaald voor onze trip naar de Cu Chi Tunnels.
De busrit ernaartoe neemt ongeveer 2 uur in beslag. We worden als laatste opgehaald dus de bus zit al vol (we zijn uiteindelijk met 20 mensen). Onze gids (hij heeft een moeilijke naam) is een aardige jongeman van ongeveer 20/25 jaar. Hij vertelt ons het één en ander over de tunnels maar ook over Vietnam zelf. Bijvoorbeeld dat er 5 miljoen scooters rondrijden in Ho Chi Minh City en dat het verkeer een soort van georganiseerde chaos is. Dat hebben we inmiddels ook allemaal ontdekt, want bij het oversteken van de weg moet je vooral niet twijfelen maar gewoon door lopen.
We zitten midden in de ochtendspits, dat op zich maakt de trip al de moeite waard. Wat een enorme hoeveelheid scooters en zoals gebruikelijk hebben ze hun hele hebben en houwen bij zich. Volgens mij verhuizen ze zelfs met scooters, want we zien tafels en stoelen en allerlei andere dozen e.d. voorbij komen.
Eenmaal uit de stad wordt het verkeer rustiger, maar zoals de gids al zegt: in Singapore/Maleisië rijden ze links, in Nederland rijden ze rechts, maar hier rijden ze overal. In het midden, rechts, links en op de stoep.
Onderweg stoppen we bij een werkplaats voor Agent Orange slachtoffers, hier maken ze ingelegde schilderijen van paarlemoer en eierschalen. Heel mooi, heel knap, maar ook heel duur. Dat is op zich jammer, want als het goedkoper was geweest hadden we zeker iets gekocht om de mensen daar te sponseren, maar nu vonden we het gewoon te duur.
Na deze korte pauze gaan we verder naar de tunnels. Onderweg rijden we langs rubberplantages en kleine dorpjes.
Aangekomen bij de tunnels krijgen we uitleg van onze gids. De tunnels zijn alles bij elkaar 250 km lang en werden door VietCong guerilla's gebruikt. De reden dat de tunnels gebruikt werden had te maken met het feit dat de Amerikaanse soldaten met bommen de vegetatie probeerde uit te roeien, zodat de strijders geen dekking meer hadden. Maar door onder de grond te verdwijnen werden ze bijna ongrijpbaar voor de soldaten.
Boobytraps en andere ingenieuze vallen en truuks werden verzonnen door de bewoners van de tunnels om te overleven. Kleine holen, verstopt onder de bladeren, waardoor ze snel in de tunnels konden verdwijnen.De tunnels beslaan 3 etages waarvan de laatste etage 12 mtr. onder de grond is. Ventilatiegaten en rookgaten werden verborgen in termietenheuvels en kwamen meters verder op onder de grond vandaan, alles om er voor te zorgen dat de tunnels veilig bleven. De tunnels zijn in z'n oorspronkelijke staat 80cm hoog en 40 cm breed, oftewel heel nauw. Dit is om ons 'grote' westerlingen buiten te houden, de veel kleinere Aziaten pasten er gemakkelijker door.
We lopen door de jungle en zien bomkraters en andere overblijfselen van de oorlog en dan komen we bij de 'shooting range' voor 35.000 VND per kogel mag je met een minimum van 10 kogels schieten met een (machine)geweer naar keuze. Bij Tim valt de keuze op een AK47 oftewel een Kalashnikov. We schieten allemaal een paar kogels af en zijn met name verbaasd over het geluid die die geweren maken.
Na het schieten gaan zien we nog hoe de VietCong eigengemaakte landmijnen en andere wapens maakten. En dan is het tijd om zelf de tunnels in te gaan.
De tunnel waar wij een stukje (max. 100 mtr.) in mogen, is aangepast aan onze maten. De tunnel is 1 mtr. hoog en 60 cm. breed, alleen aan het eind van de 100 mtr is hij nauwer en lager. Tim, Nicky en ik gaan erin. Het is inderdaad stikdonker een heel laag en nauw. Keren gaat niet, dus dan maar vooruit. Bij de eerste uitgang (na 20 mtr.) besluiten we dat het wel genoeg is. Het is donker, benauwd en ontzettend warm in de tunnel, dus we gaan weer naar boven.
Het merendeel van onze groep denk er zo over en de meeste komen na 20 mtr er weer uit. We kunnen ons gewoon niet voorstellen hoe je hier kunt leven, maar overlevingsinstinct doet veel met een mens.
Na het stukje kruipen in de tunnel worden we nog getrakteerd op wat men elke dag at. Tapioca, een smakeloze wortel, iets beter smaakt met een pinda/zout mengels erop.
Hierna is het tijd om terug te gaan naar de bus.
Op de terugweg vallen Nicky Tom en ik in slaap, en voor we het weten is de 2 uur durende terugreis voorbij.
In het hotel aangekomen doen we even droge, schone kleren aan, want we hebben weer wat afgezweten daar in de jungle. Na de schone kleren is het tijd voor de lunch (oke het is al 3 uur maar dat maakt niet uit).
We lopen deze keer een andere kant op en vinden een tentje waar we een hamburger en friet kunnen eten (ook wel weer eens lekker). Na de lunch gaan we terug naar het hotel en dat is maar goed ook, want na 5 minuten begint het echt te stortregenen.
Tom en ik boeken nog even onze toer voor morgen. We gaan naar de Mekong Delta. Daarna gaan Tom en Tim zwemmen, en Nicky en ik blijven even op de hotelkamer.
Na het zwemmen gaan we naar de avondmarkt om te eten, we besluiten in elk geval bij een andere buitenkeuken te gaan eten dan gisteren en eergisteren. Tijdens het lopen kijken we voor t-shirts, riemen en andere spullen. We kopen nog niets.
We eten lekker bij een ander tentje. Tom is weer in een experimentele bui en kiest voor een 'hotpot' met aal. We zijn benieuwd. Er komt een soort gasstel op tafel te staan en na een paar minuten ook een pan met een soort soep erin. Als Tom wil opscheppen komt een vrouwtje naar hem toe en legt in heel krom Engels uit, dat hij de 'pot' nog even moet laten staan tot het kookt en dan moet hij de groente erbij doen en nog even doorkoken. Na een minuut of 10 kan Tom dan ook eindelijk eten. De aal smaakt niet meer naar aal (teleurstellend), eigenlijk smaakt alles wat er in zit nu hetzelfde en is het vrij pittig van smaak. Goed dat weten we ook weer. De rest is wel heel lekker, dus we hebben toch zeker smakelijk gegeten (ook Tom).
Als we afgerekend hebben gaan we verder op jacht. Tom en Nicky kopen t-shirts en Tim een riem. We komen er tijdens het kopen achter dat je hier flink kunt afdingen. De riem en de t-shirts gaan voor minder dan de helft van de oorspronkelijke prijs met ons mee. Er zijn echter ook winkels met een 'fixed price' en eigenlijk is dat wel zo makkelijk. Daar kosten de shirts ongeveer hetzelfde als wanneer we afdingen, maar dan weet tenminste meteen waar je aan toe bent.
Om half 10 gaan we nog even koffie drinken en terug naar het hotel. We gaan vroeg slapen, ten eerste omdat we moe zijn en ten tweede omdat we morgen echt heel vroeg op moeten (half 7). We worden namelijk al om half 8 opgehaald voor onze trip naar de Mekong Delta.
N.B. Voor meer foto's verwijs ik iedereen graag naar: https://picasaweb.google.com/104781891286123605017/MysteryTour201306
Geen opmerkingen:
Een reactie posten