Vandaag worden we om 8 uur door Sy en Qua in ons hotel opgehaald. We gaan vandaag naar de Phong Nha grotten. Het is een uurtje rijden. Qua vertelt ons dat we meteen na de grotten gaan lunchen want tussen de grotten en Vinh is alleen maar platteland verder niets.
Als we dichtbij de grotten zijn stoppen we bij een plaatselijk restaurant, we gaan nu vast lunch bestellen zodat we als we uit de grotten komen, kunnen eten. We bestellen gegrilde kip, garnalen en biefstuk met groente en als toetje fruit. In eerste instantie komen we niet echt tot een prijs, want wij vinden wat zij ons bieden te duur. Qua helpt ons een beetje en we krijgen een beter aanbod. Ik vertel de gastvrouw dat we het aanbod accepteren als we er een gratis drankje bij krijgen. Eerst moet ze lachen, maar ze gaat toch akkoord.
En dan is het tijd voor de Phong Nha grotten. De enige manier om er te komen is met een boot. Het reisbureautje heeft voor een privéboot gezorgd, dus we gaan met z'n 5-en (Qua gaat uiteraard ook mee) aan boord en varen richting de grotten. Voor de ingang van de grot moeten we even wachten want alle boten moeten zich registreren voordat ze naar binnen mogen.In de grotten is een ondergrondse rivier. De rivier loopt helemaal door tot in Laos. We varen (samen met een heleboel andere boten) de grotten in. Het is er adembenemend mooi. Prachtige stalagmieten en stalagtieten zijn er te zien. De grot groeit nog steeds en dat voelen we, want af en toe valt er een druppel op ons hoofd. We varen naar een soort verzamelpunt, hier is het heel druk.
Hier verlaten we de boot en gaan een stukje de grot in. We kijken wat rond, maken foto's en Qua laat ons een stuk rots zien waar sanskriet op staat, het bewijs dat hier ooit mensen gewoond hebben. Hierna gaan we terug en varen een stukje mee met een andere boot die ons afzet bij een ander stukje land. Wij gaan van de boot af, maar de anderen blijven zitten.
Daar ligt onze boot op ons te wachten en die vaart ons weer terug naar het beginpunt.
Qua vertelt ons ook dat toerisme hier echt nog in de kinderschoenen staat.
Neem bv. deze boottrip. Er zijn zoveel bootjes (ruim 300) en zo weinig toeristen, dat de bestuurders van deze bootjes om de beurt een tripje krijgen toegewezen. Gevolg is dat in het hoog seizoen (juli-augustus) de eigenaren 3 tot 4 dagen moeten wachten voordat ze weer aan de beurt zijn, en in het laagseizoen kan het wel een week duren. In de tussenliggende tijd zorgen ze voor hun vee en vissen een beetje. In het regenseizoen kan er helemaal niet gevaren worden, want dan staat het water te hoog en kun je de grot niet in.
Weer aan land is het tijd voor de lunch en het moet gezegd; het is heerlijk. De kip en de garnalen, maar ook de biefstuk met spinazie alles is even lekker.
Na een uurtje eten en plassen gaan we op weg naar Vinh, onze eindbestemming van vandaag. Maar voor we weg kunnen worden we besprongen door de Vietnamese toeristen die ook in het restaurantje zitten. Ze willen persé met ons op de foto. En natuurlijk is één foto niet voldoende, dus na 3 of 4 foto's maken we duidelijk dat we nu toch echt moeten gaan. Na deze ervaring weten we wat het is om een toeristische attractie te zijn. Wat een rare gewaarwording.
Qua had gelijk wat betreft dat er niets is onderweg. Op een verloren dorpje na komen we niets tegen onderweg, behalve verkeer richting Hanoi. Het eerste stuk gaat over de 'Ho Chi Minh-route' en later gaan via National Highway 1 naar Vinh.
De rit duurt ongeveer 4 uur en dan komen we bij ons hotel. Een luxe 5-sterren hotel, voor een prijs waar je in Nederland waarschijnlijk in een 1 sterrenhotel ver buiten de stad kunt krijgen.
Eerst maar eens zwemmen, want we zijn weer behoorlijk bezweet geweest vandaag. In het zwembad zijn we ook een attractie, want ook hier zijn we de enige westerlingen. We worden als aapjes aangegaapt. Nou ja, als ze er gelukkig van worden.
's Avonds willen we via de receptie een minivan huren om ons van Vinh naar Hanoi te brengen, maar dat heeft toch meer voeten in de aarde dan verwacht. Ten eerste is er in Vinh NIETS dat op een touroperator of travelagent lijkt, tenminste we kunnen via internet niets vinden. We vragen het bij de receptie, maar daar spreekt wel iemand Engels, maar hij begrijpt niets van wat we willen. Dus nog maar eens zoeken op internet.... Maar nee hoor niets te vinden.
Eerst maar wat eten dan. Bij de receptie geeft de medewerker allerlei namen van restaurants, maar op de vraag is het op loopafstand is het antwoord: Nee. Zo langzamerhand beginnen we enorm spijt te krijgen van onze beslissing om hier te overnachten.
We hadden beter zoals Qua voorstelde na de Phong Nha grotten terug naar Dong Hoi kunnen gaan en vandaar met de nachttrein naar Hanoi, dat had ons enorm veel ergernis bespaard. Oke iets eten, dan maar in het hotel eten, maar niet voordat we buiten een rondje gelopen hebben. Tijdens dit rondje worden we weer als aliens aangekeken.
Na het eten gaan we opnieuw kijken of we iets van transport kunnen regelen voor morgen. En als dat niet lukt zorgen we dat we rond 8 uur een taxi naar het treinstation hebben en gaan we met de trein (zoals in eerste instantie ook de bedoeling was).
Het is dus niet gelukt, we gaan ons verdriet verdrinken in de skybar op de 33ste verdieping. Het uitzicht is prachtig met alle lichtjes, maar er is ook meteen te zien dat hier niet veel te doen is.
Advies voor de toekomstige Vietnam reiziger; Dong Hoi en Vinh kun je gerust overslaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten