21 juli Istanbul – Brussel – Roosendaal
Om half 6 ’s morgens (plaatselijke tijd) landen we op Ataturk Airport in Istanbul. Het lange wachten kan beginnen, want onze vlucht naar Brussel gaat pas om tien voor 12.
Nadeel van dit vliegveld; GEEN gratis WIFI! En ja je bent verslaafd of je bent het niet….. Dus het wachten is al snel saai. Maar uiteindelijk gaan ook die 6 uur voorbij en mogen we aan boord van onze laatste vlucht van deze vakantie. In totaal hebben we nu 9 (!) keer gevlogen deze vakantie.
Om 2 uur landen we in Brussel, pfff deze 'wereldreis' is nu bijna voorbij. Na het ophalen van de koffers belt Tom met Quickparking (waar onze auto staat) dat we gehaald kunnen worden en ongeveer een half uur later zijn we op weg naar huis. Dan om half 5 (28 uur na ons vertrek uit het hotel in Kuala Lumpur) zijn we weer thuis.
Conclusie van deze vakantie: we hebben het zeer naar onze zin gehad. Vietnam is een prachtig land, met hele vriendelijke mensen. Het land is nog authentiek, toerisme is in opkomst maar nog niet alles overheersend. Mochten we ooit nog eens teruggaan dan gaan we beter voorbereidt op reis. Nu was het door onze 'lastminute' wijziging van bestemming af en toe wat hectisch en ongemakkelijk.
TOT VOLGEND JAAR!
Wie weet waar we dan weer naar toe gaan.
Alle Vakantie Foto's zijn te zien op:
- https://picasaweb.google.com/104781891286123605017/MysteryTour20132
-
https://picasaweb.google.com/104781891286123605017/MysteryTour201306
20 juli Kuala Lumpur - Istanbul
Vandaag staat in het teken van ons aanstaande vertrek. De dag begint met een paar probleempjes, waarvan er één nogal nijpend. Ons cashgeld is bijna op en onze creditcard limiet is bereikt. We moeten het hotel en onze Australische weldoeners nog betalen en we willen eigenlijk ook nog wel wat eten vandaag.
Het probleem hier is dat bijna alle ATM's alleen maar creditcards accepteren en geen bankkaarten. Dus ons probleem; we hebben nog geld genoeg maar we kunnen er niet bij.
Ik maak via de internetsite van de cardservice geld over zodat onze limiet weer wat oprekt, maar omdat het vandaag weekend is, gaat die storting er niet meteen door. We moeten dus op zoek naar één van die weinige ATM's die wel bankkaarten accepteerd. Maar eerst uitchecken.
Gelukkig wordt de betaling van de rekening nog wel geaccepteerd door de creditcard, dus dat is een zorg minder. Nu nog geld voor de taxi vanavond en de rest. We lopen naar buiten op zoek naar die ene ATM die onze bankkaart wel accepteerd.
Volgens de Maestro website kunnen we terecht in winkelcentrum 'The Pavilion', dus op weg daar naartoe. Onderweg proberen we een aantal machines met het Cirrus en het Maestro logo, maar zonder succes.
Eenmaal in het winkelcentrum proberen we nog een 10-tal machines maar ook hier zonder succes. Het is wel een beetje frustrerend. Gelukkig hebben we nog 200 euro cash voor geval van nood.
Ondertussen begint het hongermonster de kop op te steken, dus we besluiten het voor nu op te geven en wat te gaan eten. We eten een broodje bij de Subway en gaan daarna maar terug naar het hotel om bij het zwembad te liggen (dat kost geen geld).
Op de terugweg zie ik aan de overkant van de weg een 'Public Bank', dat is volgens de Maestro site één van de banken die onze kaart zouden moeten accepteren, dus ik ga het op hoop van zegen nog één keer proberen. En JA VICTORIE, we kunnen geld pinnen. Pfff enigszins opgelucht haal ik het geld uit de automaat en ga het goede nieuws aan de rest vertellen.
We gaan toch terug naar het hotel om bij het zwembad te vertoeven, want het is behoorlijk warm vandaag.
Rond 5 uur zijn we het zat en gaan we ons omkleden. We gaan nog maar een stukje lopen en dan rond 6-en een hapje eten. We eten een soort fast serve teppanyaki (japanse bakplaat). Heerlijk eten overigens.
Daarna gaan we terug naar het hotel om een beetje te hangen in de lobby.
Om 8 uur worden we door de taxi opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Als we om kwart voor 8 naar de bellcounter gaan om de bagage uit de storage te halen, is het busje er al.
De reis naar het vliegveld verloopt voorspoedig. Hoewel we wel even twijfelen of de chauffeur wel weet dat we naar het vliegveld moeten, want hij rijdt twee keer voorbij een afslag naar het vliegveld. Maar uiteindelijk komt het goed.
Inchecken levert wat verwarring op omdat we graag in een vierkantje achterelkaar willen zitten met twee raamplaatsen. Die twee raamplaatsen zijn er niet, dus dan maar naast elkaar, wel 2 aan 2. Tim en ik zitten in de middenrij. Tom en Nicky bij het raam.
We hebben wat vertraging omdat een aantal passagiers laat zijn, en wij vonden het vliegtuig al zo leeg. Naast mij komt niemand zitten, dus Tim en ik hebben een extra stoel. Handig bij het slapen, dan kan ik met mijn rug naar Tim zitten en kan hij zijn hoofd tegen mijn rug leggen.
Ik moet het toch nog een keer zeggen: Turkish Airlines is zeer oke. De maaltijden zijn goed en lekker. De entertainment is prima in orde (veel films/series/games om uit te kiezen).
Na 10 1/2 uur vliegen landen we op Ataturk Airport in Istanbul.
19 Juli Kuala Lumpur
JA, uitslapen!!!!! Om half 10 word ik wakker. Tom is rond kwart voor 10 wakker en Nicky en Tim gaan we om half 11 wakker maken. Heerlijk weer eens uitslapen.
Langzaam kleden we ons aan en gaan we de straat op. We gaan op zoek naar iets waar we 'normaal' kunnen ontbijten. We vinden een tentje op de derde verdieping van een winkelcentrum. Lekker ontbeten en gratis cupcakes toe.
Het winkelcentrum is echt enorm. Toen we naar binnen liepen dachten we eigenlijk dat het maar een klein winkelcentrum zou zijn, maar er was nog een 'om de hoek'. Werkelijk honderden winkel(tjes) met vanalles en nog wat te koop. We slagen voor nog wat souveniers en Tim slaagt voor een nieuw paar VANS schoenen voor een kwart van de prijs die het in Nederland kost.
Na een paar uur rondlopen besluiten we koffie bij.... Starbucks te gaan drinken en daarna terug te gaan naar het hotel om te gaan zwemmen. Maar voordat we terug gaan hebben we nog één aankoop te doen. Tom heeft, na veel wikken en wegen, besloten toch een iPad mini te kopen (hier 100 euro goedkoper dan in Nederland). We laten er meteen door de medewerkers daar een screenprotecter (ergens anders gekocht) op doen, want dat kunnen zijn vele male beter dan wij.
En dan nu zwemmen. Het zonnetje schijnt af en toe en het is heerlijk bij het zwembad. Rond 6 uur gaan we terug naar de kamer om ons om te kleden en rond half 8 gaan we naar de Petronas Twin Towers en het bijbehorende winkelcentrum.
Met de taxi is het ongeveer 10 minuten. De toren zijn zeer fotogeniek. Na verschillende foto's gaan we het winkelcentrum in op zoek naar een restaurant om wat te eten. Maar voordat we een restaurant vinden, lopen we een binnenplaats op, waar op dat moment een waterfonteinenshow aan de gang is. Het is echt prachtig.
Weer binnen vinden we een foodcenter. Dit is echt een concept waarvan we vinden dat ze dat in Nederland ook moeten toepassen. Een fiks aantal fastfood restaurants bij elkaar, zoals bv. McDonalds en Subway, maar ook een restaurant met pizza's, met rijstgerechten, met sushi. Gewoon voor ieder wat wils. Voordeel iedereen kan eten waar hij/zij zin in heeft en is niet verplicht om ergens te eten waar hij geen zin in heeft.
Na een bezoek aan het winkelcentrum en terugrit naar het hotel, gaan we iets drinken in Delaney's Pub. Lekker een Guinness van de tap en Nicky een cocktail en Tim een mocktail.
Als we willen betalen, stuiten we op een bizar probleem. De cardreader van de pub wil onze creditcards niet accepteren. We raken hierdoor ingesprek met een Australisch stel, die ons een ATM wijzen. Maar de ATM's zijn offline tot 2 uur vannacht, echt bizar. Ook in het hotel kunnen we geen geld opnemen. We raken ietwat ontstemd, maar de Australiërs helpen ons uit de brand en betalen onze rekening. Wat een geweldig gebaar. Travelers onder elkaar hebben om de één of andere reden toch een soort van band (vreemd maar waar). Als morgen de ATM's het weer doen, betalen we ze terug.
Nu is het tijd om te gaan slapen. Koffers zover mogelijk inpakken, want morgen gaan we naar huis.
18 juli Hanoi - Kuala Lumpur
Het was vanmorgen wel heeeeel vroeg. Om kwart over 7 werden we door de taxi die het hotel geregeld had opgehaald. Er ging eerst iets mis, we kregen een te kleine auto, maar door kordaat optreden van de receptioniste werden we met 2 taxi's naar het vliegveld van Hanoi gebracht.
Over de vlucht valt niet veel te vertellen. We landen keurig op tijd in Kuala Lumpur en ook de formaliteiten gingen snel. Met een nieuw stempel in ons paspoort gaan we op weg naar ons hotel.
Het hotel ligt aan de grote winkelstraat van Kuala Lumpur dus dat gaat helemaal goed komen. We checken in en gaan naar onze kamers. Na wat dingen te hebben uitgepakt, besluiten we wat te gaan lopen. En misschien nog een poging wagen om een andere lens voor het fototoestel te komen.
Naast ons hotel zit een grote elektronica shoppingmall. Dus daar gaan we naar binnen. Maar niet voordat we gelunched hebben, want die ene banaan van half 7 vanmorgen is inmiddels wel verteerd.
In het winkelcentrum zijn 5 verdiepingen met alleen maar tablets/smartphones/computers/fotospullen. Dus we wagen een gok, maar ook hier komen we niet tot een goede prijs voor een nieuwe lens.
Na het winkelen, gaan we terug naar het hotel om te gaan zwemmen. Daarna lummelen we wat in de hotelkamer en gaan rond 8 uur eten op de 18de verdieping van ons hotel. We hopen op een uitzicht op de Petronas Torens.
Het is een ronddraaiend restaurant, dus de torens komen vanzelf voorbij. En het is een mooi gezicht. Morgen gaan we ze van dichterbij bekijken.
Al met al eigenlijk een saaie dag, in vergelijking met de voorgaande dagen, maar ook wel weer eens lekker rustig.
17 juli Hanoi
De bedoeling was dat we zouden uitslapen, maar gisterenavond ontdekte Tom dat het Mausoleum van Ho Chi Minh slechts tot 11 uur open is. Dus sorry Nicky en Tim maar we moeten toch om half 9 op....
Bij het opstaan merken we de dat de stroom uitgevallen is, dus geen licht en belangrijker GEEN airco. Na het ontbijt gaan we met de taxi naar het Ho Chi Minh Complex. Daar aangekomen moeten we eerst onze rugzak afgeven en dan met de stroom mee om naar het gebalsemde lichaam van Uncle Ho te kijken.
Het is wel een bijzondere ervaring om met honderden Vietnamezen in de rij langs het lichaam geleid te worden. Je mag niet stilstaan, geen foto's of video opnames maken. Weer buiten moeten we nog even wachten tot de security de videocamera komt terugbrengen. Daarna gaan we door naar het presidentiële paleis en de woning waar Ho Chi Minh tijdens de jaren '50 heeft gewoond. Ho Chi Minh was tijdens zijn leven wars van alle luxe die bij het presidentschap/partijleiderschap hoorde.
Hij wilde niet in het paleis wonen, dus liet hij een paalwoning bouwen op het terrein en daar woonde hij in. Bijzonder aan dit geheel is, dat wij toeristen, moeten betalen, maar dat de Vietnamezen gewoon door mogen lopen.
Na het presidentiële paleis, gaan we de rest van het complex bekijken, de éénzuilige pagode en het Ho Chi Minh museum.
Beide niet zo interessant als het paleis en het mausoleum. Inmiddels raken we aardig verhit, vooral Nicky en ik. Want wij zijn in lange broek, zoals de kleding voorschriften zijn. Maar we hebben wel gezien dat wij weer de braafste uit de klas zijn, want er lopen behoorlijk wat vrouwen met blote knieën en blote schouders rond, wat toch als ongepast wordt beschouwd.
Om 12 uur halen we onze rugzak, met korte broeken, weer op bij de ingang. En Nicky en ik gaan ons snel verkleden. Pfff dat scheelt.
 |
| HCM of KFC |
We zijn van plan via de Vlaggentoren terug te lopen naar het hotel. Onderweg eten we wat en voeren een hongerig poesje (vooral Tim wil het beestje steeds meer geven).
Het hotel is best een eind lopen, maar dat geeft niet, ook al is het heel warm. Terwijl we lopen komen we ineens in een straat waar de treinrails dwars doorheen lopen. We hopen voor de mensen die daar wonen dat die trein niet meer rijdt.
Eenmaal terug hopen we dat we even lekker in een koude kamer kunnen zitten, maar helaas is de stroom nog niet herstelt. Wat te doen. We besluiten naar Paradise I te gaan om te gaan zwemmen. Dat is wel even lekker. Terwijl Tom en de kids nog wat meer zwemmen heb ik tijd om de dag van gisteren online te zetten. Na een uurtje of anderhalf gaan we weer weg.
Bij terugkomst in het hotel is er weer elektra. Dat scheelt een hoop. We gaan wat relaxen, wat lezen, wat browsen en op bed te liggen. Na een half uur, poef weg elektra. Het is niet onze dag denk ik. Dus we gaan maar weg om te eten en hopen dat bij terugkomst de elektra weer werkt.
We eten bij Gecko, dit keer niet tegenover ons hotel maar in de volgende straat. Na het eten raken we in gesprek met een Amerikaan, die hier werkt. Het is een grappig en boeiend gesprek over normen en waarden in Azië en hoe de mensen hier werken en funktioneren.
Rond half 10 gaan we terug naar het hotel om de koffers in te pakken.
Maar bij aankomst worden we onaangenaam verrast. Geen elektra, geen uitgeprinte boardingpassen voor morgen, geen airco (en dat is misschien nog wel het ergst). Het management (zij kunnen we ook niets aan doen) verontschuldigd zich velen male voor het ongemak en zet uiteindelijk een generator aan, zodat we in elk geval wel licht hebben op de kamer, maar nog steeds geen airco.
We pakken de koffers in zover dat gaat en vluchten terug naar Gecko. Ondertussen is het ook nog eens keihard gaan regenen. We krijgen extra paraplu's van het hotel.
We verdrinken ons verdriet (nou zo erg is het nou ook weer niet) bij Gecko en gaan toch enigszins op tijd naar bed.
Morgenochtend om 7 uur worden we opgehaald door een taxi die ons naar het vliegveld brengt, van waar we naar Kuala Lumpur vliegen en dan zit onze Vietnam trip erop.
Conclusie: Vietnam is zeer zeker een bezoek waard. De voorzieningen zijn over het algemeen zeer goed en de mensen zijn zeer vriendelijk en doen hun best het je naar de zin te maken. Misschien is 12 dagen wel een beetje te kort, want we hebben nu echt dingen moeten overslaan, zoals Hoi An, die we eigenlijk wel hadden willen zien. Maar goed dat heb je als je op het laatste moment je plannen veranderd.
Foto's van de trip (meer dan op het blog te zien zijn) kun je vinden op:
https://picasaweb.google.com/104781891286123605017/MysteryTour201306
https://picasaweb.google.com/104781891286123605017/MysteryTour20132
Dag 15 Ha Long Bay
Vandaag moeten we weer eens vroeg op. Om 7 uur zitten we aan het ontbijt, want om half 8 worden we opgehaald voor de Ha Long Bay tour.
Het is 4 uur rijden naar de haven van Ha Long, dus we slapen onderweg nog wat. De dag begint met regen en we hopen dat het tegen de tijd dat we in Ha Long aankomen droog is. Onderweg stoppen we één keer om te plassen en eventueel wat te drinken te kopen, maar daarna weer door naar Ha Long.
We komen om kwart over 12 aan en gaan met de hele groep aan boord van een grote boot. Op de boot krijgen we eerst lunch. Bij ons aan tafel komt een vrolijke Ier zitten (aardige vent).
De lunch is heerlijk en bestaat uit garnalen, inktvis, kip, springrolls, rijst en vers gebakken vis. Zoals gewoonlijk weer heerlijk klaar gemaakt. We eten lekker met z'n allen terwijl we in de tussentijd van het prachtige uitzicht genieten. En ja het is droog geworden.
Onze eerste stop is: Dong Thien Cung. Een grot die pas in 1993 is ontdekt. Nu hebben we natuurlijk een paar dagen geleden al een grot bezocht, dus onze interesse was iets minder, maar deze grot is wel veel mooier verlicht dan Phong Nha en dus kunnen we hier mooie plaatjes schieten. Deze grot is wel heel nat, het is net alsof je door een zomerse regenbui loopt, dus we komen nat naar buiten en dit keer niet van het zweten (hoewel we dat ook weer behoorlijk deden).
Terug op de boot varen we weer een stukje verder door dit adembenemende landschap. Het is wonderlijk, prachtig en vreemd tegelijk.
We komen aan bij een vissersdorp, waar met niet alleen vist, maar ook kajaks en boottochtjes verhuurt aan toeristen.
Nicky en Tim kleden zich om in zwemkleding en gaan kayakken en Tom en ik
houden het droog en gaan met een bamboeboot een stukje varen. We varen door twee lagunes en de dame die ons roeit laat haar huis en de school aan ons zien. De kids kayakken lekker en gaan ook door de lagunes. Terug op de boot hebben ze zich al weer omgekleed en hun zwemkleding te drogen gelegd.
Langzaam maar zeker varen we terug naar het vasteland, nog steeds in verwondering over dit landschap.
Bij aankomst in de haven staat ons busje al weer klaar om ons terug te brengen naar Hanoi, opnieuw 4 uur in de bus. Dat is wel een nadeel van Vietnam, de wegen zijn zo slecht en het verkeer zo hectisch dat alles lang duurt.
Terug in het hotel, besluiten we een volgend avontuur te gaan beleven. We hebben er nu twee weken over horen praten door de lokale bevolking. We gaan vanavond Hondenvlees eten. In het hotel vragen we bij de receptie of ze weten waar we daarvoor terecht kunnen. En natuurlijk weten ze dat.
We gaan lopen naar de straat waar we moeten zijn, daar aangekomen is het niet alsof we ineens in een heel ander deel van Hanoi zijn beland. Geen westerling te zien, en ook de lokale bevolking kijkt ons aan alsof ze denken dat we verdwaald zijn. Maar we vinden waar we naar op zoek zijn. Een restaurantje (of eigenlijk buitenkeuken) waar ze hondenvlees serveren.
We worden wel wat raar aangekeken als we gaan zitten, maar we trekken ons er niets van aan. We bestellen hondenvlees, gebakken rijst en gebakken noodles. En wachten vol spanning af. In eerste instantie zijn we natuurlijk allemaal toch wat terughoudend, maar als het vlees op tafel staat, proeven we er toch allemaal van. En tot onze verbazing is het eigenlijk best heel lekker. Ook de rijst en de noodles zijn heel lekker.
En als alles op is betalen we voor het geheel plus 2 bier, een cola en een fanta nog geen 10 euro. Nog enigszins opgewonden van het feit dat we nu inderdaad hondenvlees hebben gegeten lopen we terug naar ons hotel.
We gaan bij Gecko (een bar tegenover ons hotel) nog wat drinken en wat kaarten en dan gaan we naar boven en naar bed.
Morgen de laatste dag Hanoi. We gaan Ho Chi Minh bezoeken (althans zijn lichaam) en verder nog wat op souvenier jacht.
